Кафлярства — адна з найцікавейшых, але і яшчэ мала даследаваных галін творчасці беларускіх майстроў па кераміцы. Цяжка нават назваць такі горад, дзе мураваныя пабудовы абыходзіліся без ужывання кафляных печаў. Інтэр'еры замкаў і палацаў, старадаўніх сядзіб, гарадскія дамы, а часам нават сялянскія хаты аздабляліся печамі, складзенымі з разнастайнай па форме, дэкору і памерах кафлі. Готыка і рэнесанс, барока і ракако, класіцызм і мадэрп — усе гэтыя стылі ўвасобіліся ў беларускім кафлярстве, якое прайшло доўгі шлях развіцця ад нязграбных, ляпных, адзінкавых, умураваных у простую глінабітную печ гаршковых кафляў XIV—XV стагоддзяў да складаных высокамастацкіх, падпарадкаваных адзінаму архітэктурнаму асяроддзю печаў XVI—XIX стагоддзяў. 3 пакалення ў пакаленне, ад майстра да майстра, ад бацькі да сына на працягу стагоддзяў перадаваліся веды, навыкі, адбіраліся і захоўваліся лепшыя дасягненні ў гэтай вытворчасці.