Месца выхаду: Мінск
Дата выхаду: 2010-05
Рэдактар: Сачанка А.
Выдавец: МГА ЗБС Бацькаўшчына, ГА Саюз беларускіх пісьменннікаў
Copyright © 2010 by Кніганоша
Кнігазбор: KAMUNIKAT — гэты сайт (электронны варыянт)
Дадатковая даведка: Распаўсюджваецца на правах унутранай дакументацыі. Наклад 299 асобнікаў. № 3, 12.05.2010. Адказны за нумар – А. Сачанка. Адрас рэдакцыі: г. Мінск, вул. Рэвалюцыйная, 15, 220030, тэл./факс: (+375 17) 200 70 27. E-mail: knihanosza@gmail.com
Віктар КАЗЬКО: «Адчуваю віну перад сваімі героямі». – Шаноўны Віктар Апанасавіч, з юбілеем Вас! За гады творчай працы Вы стварылі дзесяткі кніг і запамінальных вобразаў. Якая кніга для Вас самая важкая і любімая? Хто з герояў самы блізкі Вам? – Я з вялікай насцярогай стаўлюся да сваіх герояў, бо яны мне здаюцца зусім не маімі героямі... Яны цалкам адасобленыя ад мяне, і я іх больш баюся, чымсьці люблю. Баюся ўмяшальніцтва ў іх жыццё, фамільярнасці, бо яны нічога не здольныя мне адказаць, а могуць недзе ціхенька, пэўна, адпомсціць. Я адчуваю і віну перад сваімі героямі, за тое, што мо недзе схібіў, недарабіў і такімі пусціў іх у свет… І ўсё ж пры ўсім гэтым мне найбольш блізкі Колька Лецечка з аповесці «Суд у Слабадзе». Бо гэта ў жыцці мой дзятдомаўскі сябра Васіль Дзятлаў. Хлопчык аднаго са мной лёсу, адных радасцяў і хваробаў. Гэта недзе крыху і я сам, толькі ўжо больш позняй пары. Колька Лецечка для мяне больш рэальны – жывы чалавек, хаця сёння ўжо і нябожчык. З ім я магу і паспрачацца, і пагаварыць, і чарку ўзяць...
Каталёг: Kamunikat.org
Пэрыёдыка: Кніганоша
Шаноўны Уладзімір Аляксандравіч, большасць чытачоў ведае Вас як празаіка, але не так даўно выйшла Вашая кніга «Папяровая шапка: хайку». Вы вырашыл вярнуцца да паэзіі? – Я з паэзіі не сыходзіў. Вершы пісаў і пішу. Калі-нікалі друкую. Зборнік хайку «Папяровая шапка» склаўся паступова. Там ёсць як радкі, напісаныя ў мінулым годзе, так і дваццаць гадоў таму. Вяртацца да паэзіі мне не давялося, бо яна ўвесь час побач, ці не штодня запісваец... Болей »
Шаноўная Наталля, не так даўно Вы сталі кіраўніцай секцыі нонфікшн (непрыдуманай літаратуры), створанай пры Саюзе беларускіх пісьменнікаў. Распавядзіце пра ролю літаратуры нон-фікшн у Беларусі? Як заснаванне прэміі імя Аляксандра і Марыі Стагановічаў у галіне непрыдуманай літаратуры паўплывала на развіццё непрыдуманай літаратуры і стаўленне да яе пісьменнікаў? – Роля непрыдуманай літаратуры ў Беларусі, па-мойму, відавочная. Першая белар... Болей »
Адзін класік сказаў, што збольшага пісьменнікі спісваюць герояў з сябе. І хай сабе герой жыве прыгодамі, палюе на цмокаў і пярэваратняў, блукае паміж светамі, аднак пэўныя рысы характару перадаюцца часам у спадчыну ад асобы аўтара. Пісьменнік можа і не паляваць на цмокаў, аднак часам прымушае герояў рабіць учынкі, якія б здзейсніў уласна сам. Таму ў маёй новай кнізе ўсе галоўныя героі мне блізкія і падабаюца: і Тамаш Ян, які ў пошуку ст... Болей »
Дзякуй за магчымасць звярнуцца да чытачоў. Апошнія гады я працавала так бы мовіць, не кампазітарам, не выканаўцам, а наладчыкам піяніна. Вельмі захапілася выкладчыцкаю працай. І шчыра дапамагала стаць на крыло і пісьменнікам, і мастакам, і мастацтвазнаўцам. Мае вучні выдаюць кнігі, абаранілі кандыдацкія дысертацыі, атрымалі Нацыянальныя прэміі па выяўленчым мастацтве, ладзяць выстаўкі… Разам з Барысам Пятровічам, Таццянай Барадуляй па... Болей »
Я пераканана ў тым, што не існуе нейкіх універсальных парад адносна пісьменніцтва – тут усё вельмі індывідуальна: тое, што спрацуе, «стрэліць» у творчасці аднаго, зусім не падыдзе іншаму. І ўсе ж дзве парады нібы напрошваюцца самі: шмат чытаць і ўвесь час пісаць. Чытанне – самы правільны шлях да пісьменніцтва. Але трэба чытаць удумліва, аналізуючы тэкст, задаючы сабе пытанні: як гэты твор уздзейнічае на мяне, якія думкі і пачуцці абуджа... Болей »
Шаноўная спадарыня Ганна, Вы апублікавалі ў тыднёвіку беларусаў у Польшчы «Ніва» больш за сотню літаратурных рэпартажаў з Падляшша, Беларусі, Украіны, Латвіі, Літвы, Малдовы, Славакіі, Канады. Нядаўна выйшла Вашая кніга рэпартажаў з Палесся «Па Прыпяці па Нобель». Што Вас найбольш уразіла падчас вандровак па ўкраінскай частцы Палесся? Болей »
Першы дакументальны фільм па маім сцэнары быў зняты ў 1984 годзе. З таго часу за трыццаць тры гады і назбіралася такая колькасць стужак. Думаю, найперш гэта вынік маёй любові да дакументальнага кіно і да гісторыі нашага краю. Ды і пэўны збег спрыяльных абставінаў меў, несумненна, месца. Дарэчы, нізка «Пяшчотны дотык» у калектыўным зборніку «Крыло» (Першая кніга паэта) выйшла ў тым жа годзе. Так і ідуць адтуль поруч літаратура і кіно, шт... Болей »
Вы сталі кіраўніцай секцыі нонфікшн (непрыдуманай літаратуры), створанай пры Саюзе беларускіх пісьменнікаў. Распавядзіце пра ролю літаратуры нон-фікшн у Беларусі? Як заснаванне прэміі імя Аляксандра і Марыі Стагановічаў у галіне непрыдуманай літаратуры паўплывала на развіццё непрыдуманай літаратуры і стаўленне да яе пісьменнікаў? – Роля непрыдуманай літаратуры ў Беларусі, па-мойму, відавочная. Першая беларуская Нобелеўская прэмія – гэ... Болей »
Шаноўны Міхась Міхайлавіч, Вы жывяце і працуеце ў Навагрудку. Распавядзіце пра літаратурны працэс у першай сталіцы ВКЛ? На творы якіх аўтараў-землякоў вы параілі б звярнуць асаблівую ўвагу чытачам? – Я жыву і працую ў Навагрудку з 1993 года, але як пісьменнік стаўся значна пазней, недзе ў 2005–2007 годзе. Жыццё склалася так, што амаль дзесяць гадоў пасля заканчэння школы служыў у Расіі. Я ніколі не марыў стаць пісьменнікам, хоць пісаць ... Болей »