W 1815 roku Polska ostatecznie utraciła niepodległość i na całe stulecie znalazła się pod panowaniem trzech zaborców: Rosji, Austrii i Prus. Większość terytorium Rzeczypospolitej dostała się carskiej Rosji. Początkowe lata liberalnej polityki Rosji dały Polakom nadzieje na odzyskanie niepodległości. Skończyło się to jednak krwawym upadkiem powstania listopadowego. Nastąpiły lata bezwzględnej dyktatury, zakończone nowym powstaniem. W ślad za uśmierzeniem powstania styczniowego wprowadzono nowe porządki, które prowadzić miały do trwałego związania Rosji z niepokornym i wrogim krajem. Stale zwiększano liczbę wojsk, żandarmerii, policji i pograniczników. Do Polski kierowano coraz większą liczbę osób pracujących w urzędach, na poczcie, na kolei żelaznej i w komorach celnych. Wszyscy oni byli wyznania prawosławnego. Zostali oderwani od ojczyzny, często rodziny i rzuceni na obczyznę. Podpory i wsparcia szukali przede wszystkim w Cerkwi. Nieprzypadkowo w Polsce w latach rosyjskiego panowania wybudowano tak wiele prawosławnych świątyń. Miały one znaczenie religijne, jednocześnie mieszkańcy Polski widzieli w nich symbol rosyjskiego panowania. Przeważająca większość polskiego społeczeństwa odnosiła się do nich niechętnie. Nic dziwnego, że odzyskaniu niepodległości cerkwie te spotkał tragiczny los. Tylko niektórym z nich udało się przetrwać jako świątyniom prawosławnym. Książka opowiada o cerkwiach prawosławnych wybudowanych w Polsce pod panowaniem Romanowów i ich dalszym losie w niepodległej Polsce.