— Sto mnie rabie z chłopcom? — pytałasia maładaja udawa Hanula Jakubicha fi staroha dziadż-ki, Alaksandry Matusewića: — paradź mnie, dziadź-ka, pa-susiedzku i pa baćkausku. Moj Wincusiok, laki jaśce chłopcyk maleńki, a uźo zachacieu u skołu iści. I prosić i nazalaje i płaca, sto j rady z im dać nie mahu: „Puści, mama i puści! Wun — kaźa — fisie dzieci chodziać, i ja—kaza—pajdu