Традыцыя шанаваньня іконаў у Вялікім Княстве Літоўскім сягае ў далёкія стагодзьдзі і зьяўляецца працягам традыцыяў усходніх цэркваў. Менавіта на тэрыторыі ВКЛ у спалучэньні заходняй і ўсходняй традыцыі хрысьціянства нарадзілася зьява, якая прыцягвае і гісторыкаў мастацтва і гісторыкаў царквы. Розьніца ў падыходах хрысьціянскага захаду і ўсходу спарадзіла неразуменьне заходняй традыцыяй паняцьця “ікона”. Галоўнай прычынай таму розныя мейсцы адведзеныя Дзеве Марыі ва ўсходніх і Заходніх цэрквах. Аўтар дае чытачам магчымасьць пабачыць і адчуць вытокі і крыніцы рэлігійнасьці беларусаў таго часу. Увазе чытачоў прапануецца праца прысьвечаная пачаткам і разьвіцьцю культу іконаў Маці Божай у праваслаўнай і уніяцкай царкве. Выданьне зацікавіць чытачоў глыбінёй дасьледваньняў і наблізіць культуру нашых продкаў. (З.К.)