Сказ пра Лысую Гару. Роздум ля параднай брамы

Пра ананімную самвыдавецкую паэму „Сказ пра Лысую Гару" сталася ведама на Захадзе ўжо колькі год таму. А ў 1977 годзе пра гэты твор падаў тагачасны галава Саюзу пісьменьнікаў Беларусі, а цяпер і Гэрой Сацыялістычнае Працы, пісьменьнік Іван Шамякін у артыкуле ,,Спакойная мудрасьць, мужны талент" у часапісе "Полымя" (№ 10). Успамінаючы пра свае дачыненьні зь нябожчыкам пісьменьнікам Міхасём Лыньковам, Шамякін, між, іншага, пісаў: „У 50-ыя гады, калі ніхто з нас ня меў сваіх дач, адзіным прытулкам быў Дом творчасьці ў Каралішчавічах . .. Пасьля мы набудавалі дач... Міхаcь Лынькоў, Максім Танк, Аркадзь Куляшоў асталяваліся на беразе Нарачы. Мы з Андрэем Макаёнкам у Ждановічах...."