Maksym Tank, właśc. Jauhen Skurko, ur. w 1912 r. we wsi Pilkowszczyzna w Wileńskiem, jest przedstawicielem starszego pokolenia białoruskich pisarzy radzieckich. Działacz społeczny, w latach trzydziestych członek KPZB, związany z grupą „Poprostu", rozmiłowany w polskiej poezji romantycznej i rewolucyjnej, jej tłumacz i popularyzator. Czytelnikowi polskiemu Tank znany był do niedawna jedynie ze zbiorku „Na szlaku dzikich gęsi" (1966), będącego zaledwie fragmentarycznym odbiciem jego bogatej twórczości. „Wiersze wybrane", wydane u nas w 1974 r., dały okazję do zawarcia bliższej znajomości z jego poezją, przejmującą swoją szczerością, powściągliwie mądrą. „Kartki kalendarza", które oddajemy obecnie do rąk czytelników, umożliwią głębsze zrozumienie twórczości Tanka. „Kartki kalendarza" to dziennik z lat 1935-1939, a więc z okresu, kiedy autor zdobył już pewien rozgłos jako rewolucyjny poeta, miał za sobą więzienne uniwersytety na wileńskich Łukiszkach. Szczera, nieomal spowiednicza tonacja dziennika pozwala wniknąć w tok myśli poety, który już wtedy, idąc za Majakowskim, „do bagnetu chciał przyrównać pióro" i bacznie śledząc fluktuacje w życiu artystycznym, coraz bardziej utwierdzał się w przekonaniu, że „nie kierunki literackie i szkoły rodzą pisarzy, nie kierunki literackie i szkoły tworzą wielkie dzieła. Akuszerką było i będzie życie".