Kostuś Żmińko, Nieuchronny niepokój. Wiersze. Tomik wierszy poety i artysty- plastyka z Brześcia zawiera utwory z wielu lat- niektóre z nich powstały już dawno, niektóre zostały napisane w ostatnim czasie. Sam Kostuś powiedział: „Trzeba było zebrać i uporządkować to, co gromadziło się latami”. Prezentowany tu tomik wyszedł równocześnie z innym, zatytułowanym „Kostuś powiedział…”, w którym zebrano myśli, powiedzenia, uwagi, krótkie formy poetyckie”. W tomiku „Nieuchronny niepokój’ znajdują się wiersze- przemyślenia, rozważania, dedykacje, wiersze-apele, wezwania. Dowcipne, wesołe i poważne, z głową schyloną przed nauczycielem, z zadziornym śmiechem do dziewczyny – ukazują różne stany duszy, różne nastroje podmiotu lirycznego, różny stosunek do różnych zdarzeń. Jawi się w nich postać autora - człowieka dojrzałego i poważnego, a jednocześnie zadziornego, młodego duchem, który potrafi przygadać i sobie, i swoim przeciwnikom. Wiersze te ukazują postać Kostusia Żmińko innego, niż jego zewnętrzny obraz znany mieszkańcom Brześcia.