Aleś Pietraszkiewicz, Obłaskawić i zniszczyć Dramat historyczny Alesia Pietraszkiewicza przedstawia jeden z najważniejszych okresów w dziejach narodu białoruskiego. W 1917 roku na Zgromadzeniu Ogólnonarodowym sam naród zadecydował o swej przyszłości, ale bolszewicy rozpędzili Zgromadzenie, nie uznali jego decyzji. Przytoczone przez autora słowa Arystotelesa można uznać za pobudkę do napisania tej historycznej tragedii: „Historyk i poeta różnią się nie tym, że jeden mówi wierszem, a drugi prozą… Różnica polega na tym, że jeden opowiada o tym, co się odbyło, a drugi o tym, co się mogło odbyć…” Teatr może połączyć historię z poezją walki rycerzy wolności o urzeczywistnienie idei wolności jako podstawy państwowości i niezależności. Losy bohaterów dramatu, pozwalają uzmysłowić ból i gorycz z powodu niespełnionego marzenia o wolności. Marzeniem każdego badacza jest rozmowa z tymi, którzy tworzyli historię. Właśnie w tym utworze dramatycznym rozmowa z „odrodzeniowcami” z lat dwudziestych, z których większość została zgładzona, pozwala znaleźć odpowiedź na trapiące autora kwestie i prowadzi do konkluzji, że pomyłki tamtych lat muszą być lekcją dla Białorusinów teraz.