Miejsce wydania: Мінск
Data wydania: 2004
Kategoria: Literatura piękna
Copyright © 2004 by Дзеяслоў; Copyright © 2004 by Усевалад Сьцебурака; Copyright © 2021 by Kamunikat.org - ePub
Księgozbiór: KAMUNIKAT — ten serwis (wersja elektroniczna)
Informacje uzupełniające: Падрыхтаванае на падставе: Сьцебурака Усевалад, Знайсьці свой дзень. Аповеды; Дзеяслоў, Лiтаратурна-мастацкі часопіс 9/2004; с. 150-154
Прачынаюся — бы выпускаю шасі. Адкідаю коўдру — як расшпільваю форменны сіні лётны кіцель. Спускаю ногі з ложку — і бачу як падаюць да борту трап. Першыя крокі па цьвёрдае паверхні няўклюдныя, немаўлячыя. Трохі хістае. Збоку падасца – пасьля сну, насамрэч – пасьля палёту. Так, я лётаю ў сьне. Раней – рэгулярна, цяпер – зрэдку. Справа, вядома, ня ў колькасьці палётаў, а ў самім факце знаходжаньня не на зямлі. Ня ведаю, як для іншых, а для мяне палёт пачынаецца тады, калі толькі заплюшчваю вочы ў тую ноч. Гэтае адчуваньне, як глыток чыстага кіслароду, ад якога кружыцца галава і цела робіцца бязважкім. (фрагмент)
Autorzy białoruscy: Сьцебурака Усевалад
Katalog: Kamunikat.org
Густоўна выдадзены і невялікі аб‘ёмам, гэта трэці зборнік вершаў Усевалада Сцебуракі. Зборнік мае два раздзелы – “Вуліцы сталіцы” і “Сцяжыны правінцыі”. Пейзажныя замалёўкі суседнічаюць з творамі іранічнай скіраванасці. Асобнае важкае месца займаюць патрыятычныя вершы. Скрозь увесь зборнік праходзіць тэма любові – да жанчыны, да сяброў, да роднага краю. Кніга мае прысвячэнне: “Родным па духу і крыві”. Więcej »
Usiewaład Ścieburaka, Pryzma „Pryzma” jest pierwszym zbiorkiem wierszy i prozy Usiewałada Ścieburaki. W utworach zawartych w tym tomiku autor przedstawia swój światopogląd, spojrzenie na problemy współczesnego życia. Wiadomo, że nie pomija sprawy, która niestety jest ciągle aktualna i bolesna w literaturze białoruskiej. Właśnie Białoruś jest głównym tematem twórczości tego młodego poety, a wiersze o kraju rodzinnym nasycone są emocjam... Więcej »
Зьвечару, па ледзь зялёных вільготных лагчынках, над непрыбраным з зімы сьмецьцем і леташняй лістотай, над кволымі голымі дрэўцамі, пачаў зьбірацца мяккі рэдзенькі туман. Шэрае неба нізка нахілілася над горадам, які яшчэ не пасьпеў запаліць сьвятло ліхтароў і вітрынаў і праз тое выглядаў асабліва сонным, нейкім па-дзіцячы разгубленым, як малое, што заблукала і ня ведае ці плакаць, ці шукаць матулю... Вырашае ўсё ж плакаць – пачынае імжэ... Więcej »