Podręczny słownik polsko-białoruski

Przy doborze polskich haseł górowały przesłanki praktyczne. Mając na uwadze szerszy krąg użytkowników, uwzględniono przede wszystkim współczesne słownictwo języka literackiego. W węższym zakresie ujęto wyrazy potoczne, przestarzałe oraz o zabarwieniu regionalnym. Ze słownictwa specjalistycznego różnych dziedzin nauki i techniki ograniczono się do terminów będących w powszechnym użyciu. Obok wyrazów rodzimych uwzględniono także wyrazy zapożyczone, ponieważ w tej kategorii zaznaczają się różnice sufiksalne między obydwoma językami. W zestawie haseł znalazły się także hasła o różnej pisowni, jak na przykład wyrazy zapożyczone, oraz oboczności fonetyczne czy słowotwórcze, np.: zapożyczenia votum i wotum albo pary krąg i kręg, lec i legnąć w wyrazach rodzimych. Starano się uwzględnić w słowniku również utartą frazeologię i wyrażenia idiomatyczne, chociaż podręczny charakter słownika nie pozwala na ich wyczerpanie nawet w skromnym zakresie. Tam, gdzie to było konieczne, podano ilustrację zdaniową, niezbędną dla lepszego zrozumienia poszczególnych znaczeń hasła.