Artur Klinów porusza w swojej sztuce aspekt śmierci w tragikomicznym aspekcie. Należy do najbardziej interesujących artystów białoruskich. W 1987 roku sformułował koncepcję teoretyczną i nazwał terminem - nekroromantyzm. Określił ją jako eschatologię w sztuce. Nie jest to osobny styl, lecz przeczucie jakiegoś końca, śmierci. Są twórcy, którzy odczuwają tą sytuację głębiej i wyraźniej. Ich dzieła można zaliczyć do nekroromantyzmu. Przykładem mogą być filmy Frederico Fellini. Są też całe epoki, w których warunki społeczne sprzyjają tej tendencji. Twory o charakterze nekroromantycznym pojawiają się w tych okresach historii, kiedy ludzie żyją oczekiwaniem przemian - np. w przededniu rewolucji, rozpadu imperium czy w ekstremalnej sytuacji końca świata. (fragment)