У агні, крыві і бурах, соцыяльных і нацыянальных рухах, радзілася, расла і мацнела літэратура, жывая творчасьць працоўнага народу Беларусі. Вайною, нямецкаю акупацыяй, жыцьцёвымі ўмовамі, наш люд прымушаны быў вандраваць па сьвету. Ён адведаў Каўказ, Ташкент, быў на Далёкім Усходзе, Сібіры, у Маскве і на скалах сівага, вечна маўклівага Уралу. Ён, наш сярмяжны брат жыў і працаваў на чыгунках, фабрыках, заводах, у рускага абшарніка, багатага мужыка, разам з работнікам, батраком - парабкам, бедным селянінам расейскім, татарскім... (фрагмент)