Віктар Фёдаравіч Шматаў (9 мая 1936, Камарын, Брагінскі раён, Гомельская вобласць — 21 верасня 2006) — беларускі вучоны, доктар мастацтвазнаўства, мастак-жывапісец. Аўтар больш за 400 публікацый, у тым ліку манаграфій: «Беларуская сатырычная графіка 1945—65» (кандыдатская дысертацыя, 1969), «Міхась Філіповіч» (1971), «Алеся Паслядовіч» (1975), «Беларускі кніжны знак» (1975, у суаўтарстве з А. Тычынай), «Людвіг Асецкі» (1975), «Беларусская станковая графіка» (руск., 1978), «Сучасная беларуская графіка» (1979), «Міхась Канстанцінавіч Сеўрук» (1980), «Francisk SKORINA» (1980, англ., Unesco, France, Paris — Shmatov V., Golenchenko G., Cemerickii V.),/ «Мастацтва кнігі Францыска Скарыны», «Беларуская кніжная гравюра XVI—XVIII стагоддзяў» (1984, руск.), «Искусство белорусской Старопечатной книги XVI—XVIII вв.» (1990, Масква; доктарская дысертацыя, абаронена ў 1991 годдзе), «Палітра Чарнобыля»(1996, аўтаманаграфія), «Мастацтва беларускіх старадрукаў XVI—XVIII стагоддзяў»(2000). Паслядоўна вывучаў беларускую сатырычную графіку (у 60-х), сучасную беларускую графіку (у 70-х). Пазней і да канца жыцця — мастацкае аздабленне кніг беларускага першадрукара і асветніка Францыска Скарыны, іншых беларускіх старадрукаў, а таксама — беларускі іканапіс.