Bezpośrednim wzorem dla „Konspiratora Białoruskiego” był „Mały Konspirator”, który w latach latach osiemdziesiątych w czasie stanu wojennego pomagał polskiej opozycji mądrze zmagać się z dyktaturą. Nawet niektóre teksty z „Małego”zamieszczano w „Konspiratorze”. Ale jest to samodzielne wydawnictwo, gdyż ukazuje współczesne białoruskie realia i skutki posępu technicznego. Najwięcej chyba uwagi poświęca się w czasopiśmie organizacji pracy informacyjnej, obronie nośników informacji i środków komunikacji. Omawia się wykorzystanie dostępnych zwykłemu człowiekowi sposobów maskowania i szyfrowania, zasady produkcji, przechowania i rozpowszechniania druków, podstawy prowadzenia korespondencji elektronicznej wykorzystanie telefonów w warunkach totalnej inwigilacji i prześladowań. Udziela się porad, jak minimalizować następstwa konfiskaty nośników informacji i instalacji komputerowych. Szczególną uwagę przywiązuje się do problemów bezpieczeństwa w lokalach nielegalnych organizacji. Wykłada się podstawowe zasady zachowania w czasie rewizji, przesłuchań, zatrzymań i innych czynności śledczych. Doradza się, jak nie stać się ofiarą brudnych prowokacji ze strony służb specjalnych, takich jak podrzucanie broni, fałszywych pieniędzy lub narkotyków. Warto pamiętać jedną wskazówkę „Konspiratora”- trzeba starać się maksymalnie wykorzystać prawne środki obrony.