"Мой дзядуля Сцяпан, хутар якога некалі туліўся ўзбоч палявой дарогі, быў майстрам на ўсе рукі. Пра гэта ведалі ўсе тутэйшыя жыхары. "За што ні возьмсціда,— гаішрылася ім бабуля,— адмыслова зробіць. Проста любата! Наваколле абшукаеш— лацвейшага рупліўца не знойдзеш. Каму ганак адрамантаваць, а каму печку перакласці, ці, скажам, страху залатаць, аканіцы падправіць — усе шукаюць нашага Сцяпана. Ідуць да яго не інакш, як да чарадзея якога. Ведаюць, заўсёды дасць рады бядзе. Не мазалём, дык галавой.""