Земледѣльческія орудія бѣларусскаго Полѣсья

Аляксандр Казіміравіч Сержпутоўскі (21 чэрвеня 1864, в. Бялевічы, Слуцкі пав. — 5 сакавіка 1940), беларускі і савецкі этнограф, фалькларыст, мовазнавец, літаратар. Аўтар 45 друкаваных навуковых прац, удзельнік 25 этнаграфічных, антрапалагічных, лінгвістычных экспедыцый. Малы залаты медаль Аддзела этнаграфіі Рускага геаграфічнага таварыства (за "Зборнік беларускіх прыказак і прымавак"). З сям'і ляснога вартаўніка. Вызненскае народнае вучылішча (1880), Нясвіжская настаўніцкая семінарыя (1884), Пецярбургскі археалагічны інстытут (1904). Супрацоўнік этнаграфічнага аддзела Рускага музея (1906-1930). Правадзейны член Інстытута беларускай культуры. Настаўнічаў у Слуцкім і Мазырскім паветах (1884-1893). Праводзіў этнаграфічныя экспедыцыі, у Слуцкім і Мазырскім паветах, даследаваў палескую частку Беларусі па левых прытоках Прыпяці (1906). Наватар беларускай этнаграфічнай навукі і фалькларыстыкі; адзін з першых сярод фалькларыстаў звярнуў увагу на казачнікаў. Сваёй працай паказаў наяўнасць глыбокага філасофскага мыслення ў беларускай народнай прозе. Этнаграфічная экспедыцыя ў Пермскую губерню (верасень 1920). Этнаграфічныя паездкі па Беларусі, па Смаленскай і Пскоўскай вобласцях (1923—1927). Удзельнік Беларускай акадэмічнай канферэнцыі (1926). Прапагандыст беларускай культуры, складальнік вопісаў беларускай калекцыі, скіраванай на міжнародную выстаўку у Ліверпулі (1939).