Wiersze Zoi Saczko zebrane w tomiku „Szcze odna wesna” są interesujące, przede wszystkim dlatego że są napisane w dialekcie podlaskim, który jeszcze dotąd jest żywy we wsiach wschodniej Białostocczyzny. Z wierszy Zoi Saczko jak z encyklopedii wiejskiego życia, poznamy codzienne wiejskie sprawy, piękno przyrody, która nie chowa się gdzieś za horyzontem, za ostatnim wieżowcem na skraju miasta, a jest tuż obok, na odległość wyciągniętej ręki. Uważna obserwatorka, człowiek nierozerwalnie związany z wiejskim życiem, Zoja umie wyrazić to, co śpiewa i wrze w jej duszy. Każdy wiersz - jedna historia z życia ludu, a cały zbiorek - poemat etniczny. (N.H.)