Celem pracy jest ukazanie losów mniejszości białoruskiej pozostałej w ramach II Rzeczypospolitej w latach 1918-1939. Białorusini w porównaniu z mnvmi mniejszościami zamieszkującymi Polskę nie stanowili dla niej poważniejszego problemu. Wiązało się to z niskim stopniem świadomości narodowej, brakiem poczucia odrębności narodowej mas ludowych, nieliczną i oderwaną od reszty społeczeństwa grupą inteligencji. Nie bez znaczenia pozostawał fakt, iż Białorusini w przygniatającej większości byli społecznością chłopską o niskim stopniu zamożności. Począwszy od 1918 r. do 1921 r. kolejne ekipy rządowe rozpatrywały kwestię białoruską przez pryzmat wschodniej granicy Polski, a po zawarciu traktatu w Rydze odsuwały ją na dalszy plan, uważając za mało istotny problem.