Stosunki międzynarodowe Polski przedwrześniowej stały się dopiero w ostatnich latach przedmiotem poważniejszych badań naukowych. Historycy tego okresu poświęcali swoją uwagę głównie problematyce wewnętrznej. Miało to oczywiście swoje poważne uzasadnienie. Już sam fakt istnienia ogromnego zasobu dostępnych materiałów sprzyjał zainteresowaniom ogółem zagadnień wewnętrznych, stwarzał bowiem możliwość zbudowania poważnego warsztatu naukowego dla wielu aspektów historii wewnętrznej lat międzywojennych. Niemałą rolę odegrała tu świadomość, że właśnie procesy wewnętrzne określają podstawowe elementy rozwojowe danego okresu, że stanowią również podstawę do zrozumienia polityki zagranicznej Polski — podstawę konieczną choć bynajmniej nie wystarczającą.