Przygotowując dzisiejsze spotkanie, w ferworze najrozmaitszych diagnoz, które wdzierają się ostatnio do świadomości obywatela zamieszkującego nie tylko wschodnie połacie Rzeczypospolitej, wstrząsanej niepokojami po drugiej stronie granicy, chcielibyśmy skupić naszą uwagę na dobrosąsiedzkich kontaktach, których to faktów nasza historia i historia naszych sąsiadów odnotowuje wiele. I do nich zapewne częściej trzeba będzie powracać, aby odnaleźć odwieczną drogę pojednania, poza systemami i ich kakofonią oraz bolesną nieraz przeszłością. Trzeba odnaleźć to, co łączyło oba narody, przywołać być może raz jeszcze strofy naszych poetów, którzy poetyckim wzruszeniem przekraczali granice nieufności i niezrozumienia. I nie jest to odległe, które by trąciło naftaliną, pozytywistyczne przesłanie. Odnaleźć trzeba zarazem kulturowe więzi, o których już zapomniano, choć historia tak wiele ich odnotowuje. Budowano przez wieki przestrzeń najtrudniejszą- trwania w sąsiedztwie i tworzenia przyszłości obok siebie, w odmiennych nieraz etnicznie, religijnie czy społecznie warunkach.