Беларуская палітычная сцэна і прэзыдэнцкія выбары 2006 году

У найноўшай палітычнай гісторыі Беларусі прэзыдэнцкія выбары ўжо адбыліся тройчы. Толькі самыя першыя зь іх, тыя, што адбыліся ў 1994 годзе, былі выбарамі ў паўнавартасным сэнсе слова — адносна свабоднымі і рэальна канкурэнтнымі. Астатнія дзьве кампаніі, у 2001 і 2006 гадах, былі збольшага актамі зьдзяйсьненьня адміністрацыйнай працэдуры, якая пацьвярджала ўжо ўсталяваны статус-кво ў разьмеркаваньні палітычнай улады, ці, больш дакладна, пабудаваны ў сярэдзіне 1990 гадоў прэзыдэнцкі абсалютызм Аляксандра Лукашэнкі. Элемэнты выбараў у гэтых дзьвюх кампаніях, канечне, прысутнічалі. Абодва разы быў і даволі ясны выбар ня толькі паміж кандыдатамі, але і паміж пэўнымі кірункамі разьвіцьця краіны. Перадвыбарная барацьба фармальна вялася, выбарнікі галасавалі, і мала хто будзе сьцьвярджаць, што канчатковы вынік — перавыбраньне Аляксандра Лукашэнкі на другі і трэці тэрмін — не адпавядаў іх волі. Аднак і ў 2001, і ў 2006 гадах было ясна, што калі б рэальны вэрдыкт выбараў быў іншы, то сама па сабе выбарчая працэдура была б не канчатковым актам палітычнай драмы, а толькі яе пачаткам. Менавіта таму галоўнай інтрыгай кожнай наступнай прэзыдэнцкай кампаніі быў ня сам вынік галасаваньня, а тое, ці прывядзе ажыцьцяўленьне вышэйзгаданай працэдуры да нейкага нечаканага павароту, да ўзьнікненьня палітычнай драмы. (В. Сіліцкі, Уводзіны, фрагмэнт)