Strażnicy pamięci

Sens refleksji nad poezją białoruską w Polsce po roku 1956 motywuje kilka różnych powodów. Przyczynę najbardziej ogólną stanowi przypadające w roku 1998 czterdziestolecie zorganizowanego białoruskiego ruchu literackiego w Polsce w postaci Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego „Białowieża” * Obszerny etap drogi twórczej literatów tej grupy i jej wkład również w rozwój kultury polskiej skłania i zachęca badacza literatury do syntetycznego rozważenia kondycji pisarza białoruskiego w Polsce oraz rozwoju i zrozumienia założeń światopoglądowych poezji białoruskiej w tym okresie. Ponadto, perspektywa kończącego się stulecia, którą w znacznej mierze literaci białoruscy na ziemi polskiej wypełnili swą twórczością, coraz wyraźniej uświadamia ważność miejsca jakie w historii literatury białoruskiej i polskiej XX wieku zajmują ich dokonania twórcze. (fragment)