— Назад! Я падсьвядома, міжволі падпарадкоўваючыся нейчаму крыку, зрабіў крок назад і толькі тады ўбачыў, што на мяне падае вялікая, тоўстая, вельмі сукаватая елка... Першы баравічок я заўважыў выпадкова — ужо быў прайшоў яго, мінуў тое месца, дзе ён ускочыў, і толькі азірнуўшыся, убачыў, як з-пад ялінкі, яшчэ ня стросшы з сябе брылёк зямлі ды ігліцы, цікаўна выглядае сьветлакарычневая шляпка — нібыта грыбок усё яшчэ адважваецца, вылазіць яму зусім ці не. Вярнуўся, укленчыў, стаў перад баравічком на калені, асьцярожна даланёю ссунуў з капялюшыка зямлю з ігліцай і нахіліўшыся, не беручы крапячка ў рукі, пацалаваў яго — кажуць жа, што грыбоў звычайна знаходзіш столькі, колькі разоў пацалуеш першага. (фрагмент)