Praca niniejsza jest pierwszą próbą przedstawienia struktury i warunków bytu klasy robotniczej woj. białostockiego w latach 1929—1939. W drugim dziesięcioleciu okresu międzywojennego Białostocczyzna wraz z całym krajem przechodziła najpierw etap kryzysu gospodarczego, obejmującego łatą 1929—1935, a następnie etap poprawy koniunktury i ożywienia gospodarczego w latach 1936—1939. Te ramy czasowe siłą rzeczy określają równocześnie dwa wyraźne etapy w kształtowaniu się położenia klasy robotniczej, a więc najpierw okres gwałtownego pogorszenia się sytuacji materialnej klasy robotniczej i następnie okres stopniowej poprawy warunków bytu robotników. W warunkach systemu kapitalistycznego położenie klasy robotniczej było między innymi rezultatem walki klasowej, jaką prowadzili robotnicy z burżuazją i obszarnikami. Skuteczność tej walki zależała od poziomu świadomości i solidarności klasowej, stopnia zorganizowania klasy robotniczej oraz umiejętności kierowania ruchem robotniczym przez partie i organizacje robotnicze. (Wstęp, fragment)