Пра Паставы і Пастаўшчыну, пра Паазер’е пісалася нямала. Ёсць цікавыя артыкулы і нават кнігі. Але сістэмнасціў гэтых працах бракуе. Гэта праца таксама не будзеўсеахопнай. Ды многія фактычныя дадзеныя падаюцца тутупершыню. Аўтар выкарыстоўвае дагэтуль невядомыя масаваму чытачу крыніцы. А найперш польскую кнігу Рамана Афтаназы “Дзейнасць рэзідэнцый на даўніх крэсах Рэчы Паспалітай. Віленскае ваяводства ”. Удзячньі ён і Іосіфу Зямчонку, Ігару Пракаповічу, Івану Драўніцкаму, чыераспрацоўкі па гісторыі асобных населеных пунктаў Паазер ’я былі дарэчы пры падрыхтоўцы гэтага выдання. Нас доўгі час прывучалі думаць, што да 1917 года Беларусь была спрэс лапатнай краінай, дзе акрамя сялянства не назіралася нікога. Але ж было і квітнела іншае жыццё. Бьіла беларуская шляхта - адукаваная, па еўрапейску дасведчаная, багатая. Якая не толькі балявала, займалася паляваннем, але і збірала багацейшыя бібліятэкі, карцінныя галерэі, музеі, будавала прыгожыя палацы. (фрагмент)