Włodzimierz Bukowski (ur. 1942) był jednym z pierwszych organizatorów opozycji demokratycznej w ZSRR. Wielokrotnie więziony i przetrzymywany w szpitalach psychiatrycznych został wymieniony w 1976 roku na sekretarza generalnego Chilijskiej Partii Komunistycznej, Luisa Corvalana. Na emigracji rozpoczął studia w dziedzinie biologii, napisał dwie książki (I powraca wiatr... oraz Pacyfiści kontra pokój) oraz szereg artykułów poświęconych sytuacji politycznej w Związku Sowieckim.