Pamięć... Jest trochę jak szafa czy skrzynia, nawet jeśli duża, to o pojemności ograniczonej. Nie wszystko w niej się pomieści. Nowe fakty, nazwiska, daty, wrażenia wypierają wiele starych. Może i rozdyma się pamięć, ale tylko do pewnej maksymalnej granicy. Doszedłszy do niej pęka, aż się zgrzybiałemu starcowi wszystko pomiesza w nieskładny jakiś kalejdoskop. Zadziwiający czasem bywa rodzaj tego, co się w pamięci zachowa. Nie tylko do skrzyni, można też porównać pamięć do sita. Że jak poprzez sito co drobniejsze wypada i gdzieś się podziewa, a co ważniejsze — pozostaje. (fragment)