Kolejny, trzeci już zeszyt „Napisu” proponuje zainteresowanym Czytelnikom spojrzenie na wiele epok, od baroku po niedawną współczesność, przez pryzmat różnych form literatury okolicznościowej i użytkowej. Za dominantę obecnego tomu można uznać historię, a ściślej — problem pogranicza dziejów zbiorowych i biografii jednostkowych. Ten obszar ludzkiego doświadczenia postrzegany jest w prezentowanych materiałach z obu stron. Przekonanie o doniosłej wadze losów indywidualnych dla dziejów świata wyrażają wprost i bez dyskusji panegiryki sarmackie, a bardziej umiarkowanie — wiersze sztambuchowe osiemnastowiecznych studentów. Z kolei potęgę przełomowych chwil historii narodu odczuwają w wymiarze osobistym ich uczestnicy — bezwolni i załamani świadkowie rozbiorów, zdesperowani plebejusze galicyjscy czy też pełni obaw i nadziei zarazem strajkujący w tamtym Sierpniu. (Wstęp, fragment)