W 1942 roku, podczas konferencji w Wannsee, władze III Rzeszy podjęły decyzję o „ostatecznym rozstrzygnięciu kwestii żydowskiej”. Sporządzono listę z dokładnymi danymi – z ilu Żydów należy „oczyścić” każdy z europejskich krajów. Pośród nazw państw wymieniony jest tylko jeden okręg – Bezirk Białystok, z liczbą Żydów do likwidacji 400.000. Konsekwencje tej decyzji nawet dziś trudne są do objęcia. Po 75 latach nie dają o tym zapomnieć zrujnowane przedwojenne kamienice w centralnych punktach miast, puste siedliska, zachwaszczone kirkuty. Są jak wyrzut sumienia – ani o nich zapomnieć i zburzyć, ani je zagospodarować. Wrosły w krajobraz, opatrzyły się. Mało kto zapyta o ich dawnych mieszkańców. Zazwyczaj po prostu nie wiemy, że w drodze do szkoły czy pracy mijamy ruiny domów, należących do Żydów, którzy zginęli w Treblince. Wystawa przygotowywana w związku z 75. rocznicą konferencji w Wannsee. To pierwsza w Białymstoku wystawa, która językiem sztuki współczesnej mówi o relacjach polsko-żydowskich, o pustce jaką odczuwamy po Holokauście.