Na ogół życie dyktuje taką kolejność rzeczy: czytam wiersz, albo tom wierszy i zastanawiam się - jeśli sprawa nie dotyczy duchów umarłych - kim jest autor? Czy w ogóle chciałbym go poznać, ujrzeć, porozmawiać o poezji, seksie, podróżach, polityce, piłce nożnej, czy ja wiem jeszcze - no tak, co sądzi o stałej Plancka, czyli rozmiarach filigranowej kulki materii przed Wielkim Wybuchem? Tym razem jednak los spłatał mi figla: pewnego razu poznałem Andreja Chadanowicza jako Andreja Chadanowicza właśnie: siedzieliśmy popijając piwo, rozmawialiśmy o tym i owym, ale nic o twórczości gościa z Białorusi nie wiedziałem - ba - nie zdawałem sobie nawet sprawy, że siedzę sobie i właśnie gadam z jednym z najwybitniejszych poetów młodej generacji naszych wschodnich sąsiadów. (Paweł Huelle)