Jan Andrzej Bobkowski, kapucyn, ur. 26 kwietnia 1938 r. w Łomży. Do zakonu kapucynów, których poznawał już jako ministrant w ich kościele w Łomży od 1948 r,, wstąpił 14 sierpnia 1955 r. Tu wkrótce poznał niezwykłego br. Karola Szczepanka, który często przyjeżdżał z dawnych kresów wschodnich (dzisiejszej Białorusi) opowiadając o niezwykłej sytuacji, która przeżywał wraz z br. Kryspinem Czyszkiem w czasie wojującego ateizmu. Ci dwaj bohaterowie, pomimo zniszczeń przez władze sowieckie jedynego klasztoru kapucyńskiego na tych terenach w Przełomie, trwali mężnie w służbie Bogu i ludziom. Już wtedy u młodego kapucyna Bobkowskiego zrodziła się myśl, o ile będzie to możliwe, udać się do pomocy braciom na Wschodzie. A stało się to 9 października 1989 r., gdzie nieprzerwanie przez 20 lat, do 31 grudnia 2009 r. pomagał współbraciom w duszpasterstwie, a jako wieloletni harcerz, wskrzeszał harcerstwo wśród polskiej młodzieży. Bóg w tym czasie darzył licznymi powołaniami do zakonu kapucyńskiego na Białorusi, co przyczyniło się do powstania wice prowincji kapucyńskiej w tym kraju, o czym przedstawia o. Jan w książce „Brązowym szlakiem przez Białoruś”. Jego autorstwa ukazały się też inne książki, z których większość związana jest z jego pracą na Białorusi: „Nad Narwią, Newą i Niemnem” (2004), „Słowo Boże na Białorusi” (2006), „Tropami druha „Huragana". czyli harcerstwo polskie na Białorusi” (2008), „Kalwaria Podlaska w Serpelicach" (2008), „Polskie wierszowanie” (2009), „Spotkałem ojca Honorata" (2010).