Nikodem Sulik-Sarnowski (ur. 15 sierpnia 1893 we wsi Stara Kamienna k. Sokółki na Podlasiu, zm. 14 stycznia 1954 w Londynie) – polski dowódca wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego. Do 1918 roku był oficerem armii rosyjskiej. W 1918 roku działa w Samoobronie Grodzieńskiej. Od 25 stycznia 1919 do 16 maja 1922 roku dowodził kompanią w Białostockim Pułku Strzelców, który wchodził w skład 1. Dywizji Litewsko-Białoruskiej, a po jej reorganizacji - IV Brygady 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Wraz z macierzystym pułkiem walczył na wojnie z bolszewikami oraz wziął udział w buncie Żeligowskiego i zajęciu Wilna we wrześniu 1920 r.