Celem niniejszej pracy jest określenie istoty komizmu w tekstach 'białoruskiej prozy ludowej. Służy temu analiza typologiczna wątków prowadzona w dwóch aspektach: ze względu na najbardziej popularne postaci komiczne oraz na środki wyrażania komizmu. Termin „proza ludowa" rozumiany jest jako nazwa nadrzędna do wszystkich gatunków folkloru z wyjątkiem utworów poetyckich, takich jak: pieśni ludowe, przyśpiewki i oracje. W jej zakres wchodzą bajki o zwierzętach, bajki fantastyczne, czyli klasyczne baśnie, legendy, opowiadania o strachach, duchach i upiorach, bajki utrzymane w konwencji realistycznej, anegdoty oraz przysłowia — często będące na pograniczu prozy i poezji.