|
|
Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка Kamunikat.org зычыць здароўя – перадусім; добрага настрою – не толькі ў гэты дзень; цёплага сонейка ў кожную пару году, дабрыні і разуменьня блізкіх, творчых палётаў і зьдзяйсьненьня мараў.
Publication Place: Мінск
Publication Date: 2002
Editor: Арэшка В., Сахараў С. і інш.
Publisher: Грамадская ініцыятыва "За ўратаванне мемарыяла Курапаты"
Book Series: Архіў Найноўшай Гісторыі
Category: History
Copyright © 2002 by Дыярыуш
Book Collection: BTH — the library of the Belarusian Historical Association, ul. Proletariacka 11, Białystok (hardcopy); EEDC — the library of the East European Democratic Centre, ul. Proletariacka 11, Białystok (hardcopy); private library in Bialystok (hardcopy)
Copy Numbers: BTH — [3365]; EEDC — [2249], [2249-2], [2249-3], [2249-4], [2249-5]
Call Number: XIII.3.Kur
Supplementary Data: Наклад 299 асобнікаў
Курапаты - месца, дзе амаль кожны можа адчуць востры боль перажывання трагедыі... Трагедыі тысяч і тысяч людзей, якіх метадычна - дзень за днём, год за годам - прывозілі сюды на чорных "варанках" каты ў скуранках і фуражках з чырвонымі зорачкамі, забівалі па адным, у скронь, бязлітасна, а потым хктка, по-злодзейску закопвалі на гэтым невялікім лясным узгорку.
Catalog: BTH | EEDC | Прыватны кнігазбор
Only in the library of the Belarusian Historical Association (hardcopy) Only in the library of the East European Democratic Centre (hardcopy) Only in the library of the private person in Belastok (hardcopy)
Курапаты – наша сумленне, наш боль. Курапаты – рана ў душы кожнага беларуса. Курапаты – урочышча, дзе з рук службоўцаў НКВД гінулі бязвінныя людзі. Гінулі толькі таму, што былі адукаваныя, што называліся беларусамі, за тое, што марылася ім лепшая будучыня. Яны мелі далёкасяжныя жыццёвыя планы, мелі жаданні, не саромеліся сваёй беларускасці, але не мелі часу, каб споўніць свае намеры і жаданні. Ім адабралі магчымасць жыць, тварыць, адабр... More »
Ня трэба думаць, дарагі чытач, што гэта нейкая асаблівая, праклятая людзьмі і Богам зямля, - па сутнасьці, гэта тыя-ж самыя мясьціны, па якіх штодня ходзім мы, дзе адпачываем на лагоднай прыродзе ў выхадныя і сьвяточныя дні, дзе весяла гуляюць, нічога ня ведаючы аб мінулым, нашы бесклапотныя дзеці. Так, яны ня шмат што ведаюць з тых жахлівых часоў, ды і мы, дарослыя, інфармацыю такога роду пачалі атрымліваць толькі ў апошні час. Шмат го... More »
