У кнізе, напісанай у 400-я ўгодкі заключэння Берасцейскай Уніі (1596—1996), апавядаецца пра знаходжанне і дзейнасць у Віцебску знакамітага хрысціянскага дзеяча Іасафата Кунцэвіча, якога пасля кананізацыі лічаць нябесным апекуном віцяблянаў. Доўгі час забойства Кунцэвіча трактавалася як рэвалюцыйнае паўстанне гараджанаў. Пункт гледжання аўтара заснаваны на даследаванні, праведзеным паводле тагачасных аўтэнтычных першакрыніцаў—матэрыялаў судовага працэсу, перапіскі афіцыйных асобаў, прывілеяў беларускага манарха. Для шырокага кола чытачоў.