Dzieje wielu nierzymskokatolickich wspólnot religijnych w Polsce okresu realnego socjalizmu nie doczekały się całościowych opracowań. Podejmowane były jedynie badania cząstkowe, dotyczące niektórych wybranych dziedzin ich działalności, jak np. kształtowanie się sytuacji prawnej czy określonych procesów zachodzących wśród tych społeczności. Tak przedstawiała się zasadniczo sytuacja do lat dziewięćdziesiątych. Ale również z dzisiejszej perspektywy ten stan rzeczy nie uległ istotniejszym zmianom. W okresach wcześniejszych postrzeganiu wspólnot nierzymskokatolickich w zdominowanym pod względem wyznaniowym otoczeniu nie sprzyjał realizowany model polityki wyznaniowej. Usuwała ona z pola społecznego widzenia, ze środków masowego przekazu, z systemu oświatowo-edukacyjnego ich istnienie i działalność, ograniczając co najwyżej informację do wymiarów lokalnych — zamieszkiwania tych mniejszości.