Fragmenty kafli, które posłużyły za kanwę opowieści o dziejach supraskiego monasteru Zwiastowania, są ważnymi, choć niewystarczająco do tej pory wykorzystanymi, źródłami wiedzy o supraskim klasztorze. Ze względu na swoją specyfikę dopełniają one naszą wiedzę i wyobraźnię o tym miejscu i jego roli w dziejach Rzeczypospolitej. Inwentarz bazyliańskiego klasztoru supraskiego z 24 grudnia 1829 roku opisuje poszczególne pomieszczenia w klasztorze. W każdym niemal wymienione zostały piece kaflowe. W samym tylko Pałacu Opatów wraz z jego południowym skrzydłem (bez bramy dzwonnicy i Żaczka) wyszczególnia się aż 30 pieców kaflowych. W większości były one sprawne. Część pomieszczeń zajęta przez Rosjan na magazyn broni nie została opisana w tym dokumencie. Wśród 30 zarejestrowanych w inwentarzu pieców kaflowych (na około 40 w całym klasztorze) źródła wymieniają 14 pieców z kaflami białymi, 11 z kaflami zielonymi, 4 piece z kaflami szarymi oraz jeden piec mający wielobarwne kafle, opisany jako „piec szwedzki”, mieszczący się w klasztornym refektarzu (trapienie). W każdej celi supraskiego konwentu wbudowany był piec kaflowy i kominek. (Przedmowa, fragment)