Аўгустоўскі канал — штучны водны шлях, створаны ў XIX стагоддзі, які злучыў Нёман з басейнам Віслы. Яго даўжыня складае 101,2 кіламетра. 18 штучных збудаванняў — шлюзаў — дазволілі падымаць і апускаць судны на розныя ўзроўні воднай паверхні. Сёння канал размешчаны на тэрыторыі дзвюх дзяржаў — Рэспублікі Полылча (каля 80 кіламетраў, 15 шлюзаў) і Рэспублікі Беларусь (21,2 кіламетра, 3 шлюзы). У межах Беларусі Аўгустоўскі канал злучае асобным рэчышчам раку Чорная Ганча з Нёманам і часткова выкарыстоўвае рэчышча Чорнай Ганчы. У дагістарычныя часы гэта тэрыторыя практычна не асвойвалася чалавекам, толькі ў раёне возера Шлямы і каля сутокі рэк Чорная Ганча і Марыха знойдзены сляды неалітычнага чалавека. У першыя стагоддзі нашай эры гэту тэрыторыю асвоілі балты — племя яцвягаў. Толькі ў XIII стагоддзі тут амаль адначасова з’явіліся ўсходнія і заходнія славяне — крывічы і мазуры. Яцвягі былі канчаткова разгромлены ў вусці Чорнай Ганчы, і пасля гэтага на тэрыторыі ніжняга цячэння Чорнай Ганчы рассяліліся продкі беларусаў. Непадалёк, прыкладна па ручаі Ігорка і рацэ Белая Ганча, зараз праходзіць на-туральная этнічная мяжа паміж Беларуссю і Літвой. У XV—XVIII стагоддзях гэта тэрыторыя належала Гродзенскаму павету Трокскага ваяводства Вялікага княства Літоўскага, перад апошнім падзелам Рэчы Паспалітай — Гродзенскаму павету Гродзенскага ваяводства, у пачатку XIX стагоддзя — Прусіі, затым уваходзіла ў склад Аўгустоўскай і Сувалкаўскай губерняў Расіі (фрагмент)