„Miłosierdzie, matko uczynków dobrych, pomoc pierwsza zbawienna ku dostąpieniu żywota wiecznego, ucieczko ubogich, nędzy ludzkiej gospodo, wypełnienie wszystkiego zakonu Bożego i błogosławieństwo domom waszym“. Z listu o. Skargi do członków Bractwa krakowskiego, d. 19 września 1588-go r. W znamiennej dobie przewrotów i gwałtów religijnych, kiedy się zachwiały umysły, rozluźniły się obyczaje; ostygła miłość bratnia, namnożyło się nędzarzy i bezdomnych. Głód i morowe powietrze obfite zbierały plony wpośród wydziedziczonych i wyzutych ze sposobu życia ubogich ludzi. Na tem pobojowisku, gdzie walczono o zasady i dobijano się o kawałek chleba, szydzono z najświętszych zasad katolickich i dopuszczano nędzarzom walać się po ulicach ikonać pod murami miasta, stanął mąż Opatrznościowy, obrońca niezwyciężony wiary, prorok narodowy, ojciec ubogich, Piotr Skarga. (O. Piotr Skarga, założyciel Bractwa Miłosierdzia w Wilnie, fragment)