Беларусы – народ, які мае шматвекавую гісторыю сваёй дзяржаўнасьці. Яшчэ да ўтварэньня Вялікага Княства Літоўскага на этнічных беларускіх землях былі моцныя дзяржавы. Нашыя продкі бліскуча выявілі сябе як у культурных, духоўных, асьветніцкіх кірунках, вайсковай справе, так і ў галіне дзяржаўнага будаваньня. Цяжкой працай і крывавымі бітвамі даводзілася бараніць свае ідэалы. Беларусы хацелі быць вольнымі і плацілі за свабоду жыцьцём. Там... Болей »

Гады бяруць сваё, а людзі чужое. Ведамы літаратурны пэрсанаж Астап Бэндар сьцьвярджаў, што ён ведае чатырыста параўнальна чэсных спосабаў забраць грошы ў іншых людзей. Дзеля гэтага ён быў і сынам лейтэнанта Шміта, і бедным студэнтам, і яшчэ халера ведае кім. У канцы “кар’еры” ён наракаў на лёс, што ня здолеў стварыць вучэньня і ня мае вучняў. Вялікі камбінатар і не здагадваўся, што ў яго будзе безьліч пасьлядоўнікаў, якія выявяць цуды і... Болей »

Чалавек можа не зьвяртаць ўвагі на сваё мінулае, пастарацца забыцца пра яго. Але мінулае ніколі не забудзецца пра чалавека і будзе заўсёды нагадваць пра сябе. Мінае 2003 год. Людзі сьвяткуюць Божае Нараджэньне, сустракаюць Новы год і спадзяюцца, як заўсёды, што наступны год будзе лепшым, прынясе ім посьпех і дабрабыт. Але гады толькі працягваюць тое, што было раней. Яны яшчэ больш уцягваюць у зробленыя памылкі, аддаляюць ад той дарогі, ... Болей »

Дзяды, сучасьнікі, нашчадкі... На Гарадзеншчыне заўсёды адзначаліся Дзяды. Тут людзі здаўна шанавалі гэтую традыцыю і сваіх продкаў. Кожны год, у першыя выходныя лістапада, наведаўшы храм, яны сьпяшаліся на могілкі. Там, запаліўшы зьнічку і ўк ленчыўшы ля магілаў памёршых сваякоў, сяброў, ці прост а знаёмых, асэнсоўвалі як іхнае, так і сваё жыцьцё. У цішы магільніка адбывалася нябачная повязь сучасьнікаў і продкаў, міжвольнае параўнаньн... Болей »

Краіна зімовай кукурузы. 26-га кастрычніка ў Сьвіслачы грамадзкасьць адзначала дзень памяці паўстанцаў 1863-га году. Гэтая імпрэза ладзілася ўжо сёмы год запар, і заўсёды выклікала значную зацікаўленасьць у нацыянальна арыентаванай часткі насельніцтва. Яна прымяркоўвалася да дня сьмерці вялікага нацыянальнага дзеяча Віктара Каліноўскага, роднага брата Кастуся. Ён хоць і не дажыў да пачатку паўстаньня, але фактычна стаў яго ідэёлягам і н... Болей »

Хто ў Зельву, а хто ў Маскву. Хто пасее авёс, той ніколі не пажне пшаніцу. Сьвет такі, што пабудаваць можна толькі тое, што задумаў. Таму чалавек, які хоча жыць з вынікаў сваёй працы, а не марыць паразытаваць на чужым, мусіць выразна ўяўляць сваю будучыню. Гэта дазволіць скласьці пляны і, абапіраючыся на здабыткі, крок за крокам ісьці да сваёй мэты. Так сама і народ, і дзяржава, мусяць добра ведаць – анішто доўга ня будзе стаяць бяз моц... Болей »

Халоднае лета 2003 году. Час - гэта амаль што адзінае, над чым ня можа ўладаць чалавек. Эпоха зьмяняе эпоху, цывілізацыя - цывілізацыю, усё мае свой час. Ён плыве ў вечнасьці, паводле законаў дадзеных Створцам, і нішто ня можа ні запаволіць яго, ні прысьпешыць. Чалавек можа толькі выбраць, як скарыстаць гэты прамежак паміж нараджэньнем і сьмерцю, з чым пайсьці ў вечнасьць, і што пакінуць на зямлі па сабе. Сьмерць Васіля Быкав а яшчэ раз... Болей »

У чорных плямах гістарычнай памяці. Старадаўная мудрасьць кажа, што народ, які забыўся сваю мінуласьць, асуджаны перажыць яе зноў. Ніхто ня хоча вяртацца ў цяжкую мінуўшчыну, каб зноўку зьведаць яго боль. Кожны хоча будаваць сьветлую будучыню для сябе і сваіх нашчадкаў, дасягнуць посьпеху, абысьці няўдачы на сваім жыцьцёвым шляху. А адным з найлепшых дапаможнікаў ухіленьня ад катастрофы ёсьць гістарычная памяць. Ніхто з нас не хацеў бы ... Болей »

У Багдадзе ўсё спакойна. Сьмех заўсёды дапамагае ў цяжкіх сытуацыях. Як казаў адзін ведамы гу марыст – чым горай жывем, тым болей жартуем. Красавік пачынаецца з дня сьмеху. А ў нас ён займае аж два дні. Ня толькі першага, як ў усім сьвеце, а яшчэ і другога. Да таго ж на другі дзень відавочны пераход у чорны гумар. Гэтая дата абвешчаная днём яднаньня народаў Беларусі і Расеі. Зь якім канкрэтна народам шматнацыянальнай фэдэрацыі нас яднае... Болей »

Асобай мінулага месяцу (сакавіка) у Гародні можна без ваганьняў назваць Міколу Ворана, чалавека, які адседзеў у вязьніцы сем сутак за свае перакананьні. Усё яго “злачынства” выявілася ў тым, што Мікола ля дому, у якім некалі працаваў урад БНР, павіншаваў сваіх сяброў і аднадумцаў з Днём Волі. Так сёньня дзяржава “шануе” беларускую гісторыю і правы сваіх грамадзян. Болей »