Długa droga do domu, autobiografia najważniejszego białoruskiego pisarza XX wieku, na początku słodko smakuje gruszkami z wiejskiego sadu pod Witebskiem. Sielanka szybko ustępuje miejsca kataklizmom, które dotknęły Białoruś w ubiegłym stuleciu: kolektywizacji, radzieckim czystkom, wyniszczającej walce z niemieckim najeźdźcą. Dramatyczne doświadczenia wojenne położyły się cieniem na reszcie życia pisarza, ale przyniosły mu też światową s... Болей »

Tytułowe słowo „sam" dotyczy zarówno wiersza, całej książki, jak i nadrzędnej idei, która naznacza i organizuje dorobek poetycki Niaklajeua. Za sprawą słowa-klucza poeta zbliża się do filozofii egzystencjalizmu - głosi ona wszak, że dążenie do prawdy i pragnienie wolności skazują człowieka na duchowe osamotnienie, niezrozumienie, wyobcowanie i wygnanie. (Alaksandr Raspapou). Uładzimir Niaklajeu (ur. 1946) jest białoruskim poetą, jednym ... Болей »

Pieśń o Cimurze to białoruski thriller psychodeliczny. Akcja rozgrywa się w Warszawie. Do stolicy Polski przyjeżdża agent KGB Paweł Kopiejkin, aby rozpracować mitycznego białoruskiego wieszcza Cimura Chomicza. Próbuje przeniknąć do hermetycznych środowisk emigracyjnej inteligencji, odkrywa piękno metropolii i przeżywa prawdziwą miłość. Powieść Andreja Adamowicza jest pełnym ironii przewodnikiem po współczesnej kulturze białoruskiej i ge... Болей »

Tom najlepszych reportaży opublikowanych na łamach Nowej Europy Wschodniej w latach 2008-2012. Reportaże ujęte w tym zbiorze to teksty będące zapisem bieżących chwil, ale mówiące o wydarzeniach szczególnych, które często zmieniły historię Europy Wschodniej i których konsekwencje odczuwamy do dziś; takim wydarzeniem była na przykład wojna pięciodniowa w Gruzji w sierpniu 2008 roku. Teksty te ilustrują również przemiany społeczne i mental... Болей »

Zajmujemy się polityką zagraniczną z wielu perspektyw – najczęściej z dystansem dziejopisa, czyli z perspektywy historycznej. Albo z zaangażowaniem eksperta, który przygotowuje decyzje dla polityków i ministrów; to jest z kolei bieżąca perspektywa analityczna. Można też spojrzeć na trzy inne sposoby, obserwując i badając „siły sprawcze” (forces profondes), czyli sięgać do głębokiej materii empirycznej, jak: demografia, ekonomia, zależno... Болей »

Książka jest pierwszym w języku polskim wyborem tekstów dotyczących stosunków polsko – litewskich od połowy XIX stulecia po początki XXI wieku. Jak pisze w Przedmowie Robert Kostro Ta antologia powinna być obowiązkową lekturą nie tylko dla Polaków, którzy interesują się sprawami Litwy. Jest to również wspaniały przewodnik po dylematach związanych z rodzeniem się nowoczesnej polskiej tożsamości. Stanowi też ciekawy materiał dla osób zain... Болей »

Czym jest polska racja stanu? Racja stanu to określenie najwyższych i najbardziej dla każdego oczywistych interesów państwa. Racja stanu to suwerenność państwa, nienaruszalność jego granic i wolność obywateli, co zapewnia ustrój demokratyczny. Znaczenie tych wartości jest dla każdego tak oczywiste, że świadome działanie przeciwko niepodległości, nienaruszalności granic i wolności obywatelskich jest powszechnie uznawane za akt zdrady. Ró... Болей »

Гэтая кніга - першая ў Беларусі праца, у якой зроблены аналіз эвалюцыі тапанімікону аднаго горада на храналагічным адрэзку XII-XVIII стст. Аўтар, доктар гістарычных навук Юры Гардзееў, разглядае пытанне паходжання ўласнага імя Гародні і ракі Нёман, усебакова аналізуе асобныя назвы гарадзенскіх вуліц і плошчаў, а таксама іншыя імёны ўнутрыгарадскіх аб’ектаў (напрыклад: аграонімы, драмонімы, эклезіёнімы ці мікратапонімы). У працы зроблена... Болей »

Аркадзь Ліцьвін (Жукоўскі): "Галс – гэта псеўданім аднаго з герояў рамана. У аснове ляжаць сапраўдныя факты. Каралём тады быў абраны Ляшчынскі, адны былі за яго, другія – супраць, умяшалася, як заўсёды, Расія, і сюды з’явіліся царскія войскі. Вакол гэтага і разгортваецца інтрыга. Галоўны герой становіцца на чале канфедэрацкага атрада. Ідэя, якую я праводжу ў гэтым і ў іншых сачыненнях – вяртанне беларускай шляхты беларусам. Вельмі стара... Болей »

Гарадзенскі парафіяльны касцёл, названы ў гонар Панны Марыі, больш вядомы як "Фара Вітаўта”. Яго гісторыя дакладна паўтарае лёсы тутэйшых людзей, якім выпала доля (ці нядоля) жыць на цывілізацыйным паграніччы. Неаднаразова змянялася канфесійная прыналежнасць храма і, адпаведна, назва ды знешні воблік. Ужо на самым пачатку жыцця касцёла, ад яго адмовілася супольнасць, дзеля якой ён быў фундаваны. Сам фундатар памёр за год да заканчэння б... Болей »