Зборнік быў надрукаваны ў 2004 годзе. Знаходзяцца ў ім вершы, якія аўтар напісаў год і тры гады раней. Напрыклад верш "Крывадушнасць" быў напісаны ў 2001 г., як пратэст супраць тадышніх улад з Беластока, якія не дазвалялі сем’ям забітых бандытамі ПАС Рамуальда Райса праваслаўных вазакоў, каб на помніку пастаўленаму на іх магіле ў Бельску-Падляшскім было напісана прозвішшча іх забойцаў у лесе пад Старымі Пухаламі. Верш гэты раней увайшоў... Więcej »
У леташнім траўні на старонках абласной беларускамоўнай газеты “Народная трыбуна” я прадстаўляў берасцейскаму чытачу зборнік казак Расціслава Бензярука “Зайцаў кажушок”, дзе небеспадстаўна сцвярджаў, што цяперашняя беларуская казка на сталае жыхарства пасялілася ў Жабінцы. Мяркуйце самі. У 2001 годзе жабінкаўскі паэт Алесь Каско выдаў зборнік чарадзейных казак “Чыстага ўсё нячыстае баіцца”, а тады як раз на паліцах кнігарняў з’явілася ш... Więcej »
Пасля абраду яднання маладых (зв ядзення ў купу, злучэння), які змацоўваў шлюб і звязваў іх «на доўгі (увесь) век», у доме маладой пачыналася вясельная (вясёлая) бяседа, або пір вясёлы, вясельны (вясёлы) стол, вясельнае (вясёлае) застолле. Звычай сумеснай яды меў абшчынны характар, і ў ім прымалі ўдзел не толькі роды маладых, але і суседзі (аднаабшчыннікі) Паўсюднай традыцыяй з ’яўляецца прысутнасць на вяселлі ў якасці гледачоў жыхароў ... Więcej »
У кнізе прадстаўлены атрыманыя ў палявых экспедыцыях сучасныя запісы па вясельнай абраднасці жыхароў Гомельшчыны. Вяданне адрасуецца фалькларыстам, культуролагам, работнікам устаноў адукацыі, студэнтам філалгічных і іншых гуманітарных спецыяльнасцей. Więcej »
Піншчына і яе жыхары Пінчукі даўно цікавяць навуку і адукаванае грамадства. Гэта край вялічэзных балот, першабытных лясоў, аб якім у грамадстве хадзіла шмат чыста фантастычных апавяданняў. Ён, на самай справе, застаецца да гэтых пор мала вывучаным. Этнаграфічныя дасьледванні, вывучэнне яго насельнікаў, яго звычаяў і норава, мовы, эканамічнага стану – усё гэта амаль не закранута навукай. Адны апісанні састарэлі і няпоўныя, другія – у выг... Więcej »
Героі кнігі – простыя людзі, якія не маюць вялікага багацця і ўлады. Яны знаходзяць радасць і шчасце ў іншым. А ў чым, вы даведаецеся, прачытаўшы гэтую кнігу. Невялікія па памеры творы прасякнуты беларускім народным гумарам, які – родны брат англійскаму і балгарскаму… Хочацца, каб вы прачыталі кнігу да апошняй старонкі, за што буду вам вельмі ўдзячны. Więcej »
Вёска… Для адных, у тым ліку і для мяне, вёска – гаючая крыніца, да яе заўсёды хочацца прыйсці, спатоліць даўнюю смагу пахам свежаскошанай травы. Ёсць і такія, што вёскаю пагарджаюць – чаго толькі каштуе зневажальны выраз “ну, ты, вёска, калгаснік”. Трэція ж ставяцца да яе нейтральна, яны пра вёску ўспамінаюць толькі з гастранамічнага ці турыстычнага пункту гледжання. Хтосьці і ўвогуле ведае вёску толькі па малюнках. Бо адсотак вяско... Więcej »
Глядзіш на гэтага хлопца з вёскі Церухі, радуешся. Разумны, добразычлівы, таленавіты хлапчына. І вось гэты, як пісалася пра яго ў “ЛіМе” “цнатлівы маладзён” быў адарваны ад роднай вёскі і кінуты ў вір горада. Выплыў. Агледзеўся навокал. І пачаў веславаць куды вочы глядзяць: Радкі мае – агні начнога горада. Нібы вясляр, вяслую я ў бяздонні… У гэтым бяздонні неспазнанага ён спачатку губляецца. Але куды б ні занесла яго плынь, ён знаходзіц... Więcej »
У сваёй першай кнізе “Вясна ў кароткім паліто...” аўтар параўноўвае каханне з порамі года. Гэта і вясна, калі нараджаецца пачуццё, і лета, калі яно развіваецца, і восень, калі згасае, і зіма, калі яго прыходзіцца чакаць. Але, як і ў прыродзе, у жыцці таксама бывае вясна зімой і зіма летам. Назіраючы за гэтым, паэт уступае ў барацьбу з лёсам за права штохвілінна жыць вясной. Więcej »
У гэтай кнізе сабраны казкі Уладзіміра Караткевіча. Адзінаццаць з іх былі напісаны яшчэ ў студэнцкія гады і былі дасланы Якубу Коласу. Цяпер яны знаходзяцца ў музеі народнага песняра. Паэт У. Карызна адшукаў іх і падрыхтаваў да друку Więcej »