Гаворкі Беласточчыны знаходзяцца ў межах т.зв. кантактнай зоны, якая ўтварылася ў выніку ўзаемадзеяння дыялектных масіваў усходнеславянскіх і заходнеславянскіх моў. У гэтым плане ім характэрны інавацыйныя працэсы, цэнтры зараджэння якіх лакалізуюцца па-за межамі кантактнай зоны. Разам з тым, у самой кантактнай зоне шматмоўная сітуацыя стварае ўмовы для ўзнікнення лакальных інавацый, якія звычайна не выходзяць за межы кантактнай зоны. Адной з такіх інавацый з'яўляецца, напрыклад, экспансія прыназоўніка для (сііа) у сістэме як беларускіх, так і польскіх гаворак пры выражэнні значэння аб'екта, у дачыненні да якога выяўляюцца якія-небудзь якасць, стан, дзеянне (дл'а кор'овы не д'обре, йак не йіес'ц' с'ол'і, куп'і дл'а б'абы кубас'ы і пад.). Прычыны з'яўлення падобных інавацый нярэдка тлумачацца наяўнасцю балтыйскага субстрата на тэрыторыі Беласточчыны, што сведчыць пра іх архаічны характар.