- Галоўная старонка
- Што новага
- Кнігі
- Аўдыёкнігі
- Пэрыёдыка
- Радыёперадачы
- Музыка
- Відэа
- Пляны
- Каталёг БГТ
- Каталёг EEDC
- Крама
- Каталёг Скарынаўкі
- Каталёг MiOKB
- Прыватны каталёг
- Беларускія аўтары
- Выдаўцы і выдавецтвы
- Выдавецкія сэрыі
- Беларускія эміграцыйныя калекцыі
- Афарызмы
- Нашыя банэры
- Пра нас
- Партнэры
- Пошук/ Каталёг
- Архіў навінаў
|
|
Бедны Ёрык
1
Кнігазбор: EEDC — бібліятэка Усходнеэўрапейскага дэмакратычнага цэнтру, ul. Proletariacka 11, Białystok (папяровы асобнік)
Інвэнтарныя нумары: EEDC — [3076], [3076-2]
Хваравігая восень стварыла яшчэ адзін кепскі дзень. Вецер і жоўтая чума пасярод бярозавага лісьця. У напружаным паветры хнычучыя напевы дажджу, тумана, насмарка, халоднай расы і паміраючай травы, а ў прагнучых апладненьня зарасьніках вальхі гуляе сьмерць. Пажоўклае лісьце ўздрагвае й ападае. Людзі працуюць у полі. Лаючыся і абыякава ўздыхвая, яны крочуць па іржышчу. Тут жа і вясковыя дзяўчыны, здаровыя, як жывёліны, але з тупымі тварамі. У дзяўчын вялікія брыдкія жываты і тоўстыя, як калоды, ногі. Калі глядзіш на ніх, ростам у два аршыны, прыгадваюцца выхаванцы якога прытулку: гэтак жа аднолькава абыякавыя, з гэткімі ж ненармальнымі жыватамі. Жанчыны і маці гэтых дзяўчынаў кажуць, што віной усяму вадкая поліўка, вадзяністая бульба ды кіслы квас. (Вёска, фрагмент)
Каталёг: EEDC
Пэрыёдыка: Бедны Ёрык
Толькі ў бібліятэцы Усходнеэўрапейскага дэмакратычнага цэнтру (папяровы асобнік)Варта пазнаёміцца:
Бедны Ёрык
3
Так званая новая мараль учапілася ў праблему пьянства. Энтузіасты ня ведаюць спакою - ад тых, хто гоніць людзей з рэстарацыяў ў 12.30, да палкай дамы, якаю рушыць сякерай бары; але ўсе яны, амаль заўсёды, згаджаюцца: што піць можна ў адным выпадку: дзеля падмацаваньня, як пьюць лекі. 3 гэтым я не згаджуся нізашто ў сьвеце. Піць амаральна й небясьпечна толькі ў тым выпадку, калі вытўка дяя вас - лекі. I вось чаму. Калі вы пьёце дзеля зад... Болей »
Бедны Ёрык
2
Гэта няўдалая спроба напісаць чарнушку. Чарнушку, таму, што не хапіла пораху ўсё замазаць чорным. А порах згарэў запаліўшыся ад маёй палымянай душы. Душа была палымяная ад таго, што кроў літаральна бегала па жылах. Кроў бегала таму, што за ей палявалі белыя й чырвоныя крывяныя цельцы. Ад усяго гэтага сэрца было гатовае выскачыць з грудзей, было гатова, ды не магло, бо грудзі былі скаваныя. Я наўмысна скаваў іх, бо надта ўжо ж я прадбачл... Болей »
