Książka Jakuba Banasiaka to pierwsze monograficzne opracowanie dotyczące metody pedagogicznej Leona Tarasewicza. Artysta ten nauczał na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP w latach 1996–2009, prowadząc najpierw Pracownię Gościnną, później pracownię dyplomującą. W 2009 roku odszedł na nowo powstały Wydział Sztuki Mediów, gdzie do dziś prowadzi Pracownię Przestrzeni Malarskiej. Tarasewicz zrewolucjonizował nauczanie malarstwa, redefiniując wszystkie ćwiczenia uchodzące za fundament dydaktyki tego przedmiotu: studium postaci, martwą naturę i plener. Wychodząc z założenia, że ucząc sztuki w tradycyjnej formule, naucza się jedynie minionych konwencji artystycznych, wypracował metodę „oduczania sztuki”, czyli odzwyczajania studentów od przyjętych powszechnie formuł obrazowania.