Як стэп, як Дон, як свет

Бязмежны стэп заворвае дывізіі і гады. А цветок лазоревый (Цюльпан? Не, усё ж — лазоревый!) — крапінка сонца, агню, казацкая бунтоўная крывінка — гарыць, пячэ, гарчыць… з якога лета?.. Гэтак — памятаеце? — незвычайная ў сваёй гордай прыгажосці і непакоры кветка татарніку назаўсёды засталася ў нашай памяці лёсам Хаджы Мурата ды і самога Льва Талстога. I ўсё ж — з якога лета ў маіх вачах гарыць-разгараецца шолахаўскі лазоревый цветок? Не лета — зіма ў памяці. З лютымі маразамі, галодная, на чорных, яшчэ не ачахлых з вайны галавешках. (фрагмент)