Чалавек і ўвесь народ

Калі мы, маё пакаленне, адкрылі для сябе Максіма Гарэцкага? З выхадам у свет двухтомніка яго твораў? А калі гэтыя два тамы прыйшлі да нас? Дзесяць гадоў назад? Так, усяго толькі — дзесяць. I як жа магло стацца, што пісьменнік, якога мы зусім не ведалі яшчэ нібыта ўчора, ужо сёння зрабіўся гэтакі адкрыты нашым вачам і сэрцам, ні ў чым, амаль… амаль ні ў чым не схаваны ад нас, і ўвесь перад намі — насцеж? Адкуль такое раптоўнае адчуванне: ён у нас самы адкрыты перад светам, перад усім народам? I чаму яго, Максіма Іванавіча, як нікога іншага, хочацца бачыць і бачыш не толькі ў кантэксце літаратуры, але і ў кантэксце жывога жыцця, народнага гістарычнага лёсу? Не толькі як пісьменніка, але як Чалавека. (фрагмент)