На кляновых прысадах

Добра, што гэтыя прысады са старымі разлапістымі клёнамі дасталіся неахайнаму дворніку. Іншыя вуліцы і сцяжынкі зараз таропка падмятаюцца, на іх завіхаюцца незразумела сярдзітыя дзядзькі і цёткі, размахваюць даўжэзнымі мётламі. Зласлівае “шырх-шырх” чуецца вакол, спуджанымі птушанятамі невысока ўзнімаецца ўгару лісце, разлятаецца ў бакі, не хоча класціся ў бруднаватыя безаблічныя кучы. Тады яшчэ шпарчэй размахваюцца мётлы, паступова агаляецца шэры, мокры асфальт. На ім — нежывы, халодны кляновы ліст, нібы размяклая жоўтая паперчына. Учапіўся вось, не схацеў легчы ў вільготную кучу да іншых, і яго раструшчылі, растапталі тоненькія абцасікі і тоўстыя падошвы. (фрагмент)