Там, дзе бруіцца Іслач... / Там, где струится Ислочь...

Усякае падарожжа пачынаецца з дарогі. Наша — не выключэнне. І пачнём яго са стольнага Мінска, дакладней — з яго заходняй часткі, адкуль вырываецца на вольны прастор прамая, як след рэактыўнага самалёта, бетонная аўтастрада — Ракаўская шаша. Куды ён вядзе, гэты сучасны гасцінец, і чым ён такі славуты, каб на ім спыняць нашу ўвагу? Ну, вядома, у край, дзе бруіцца Іслач, да месца нашай працы і адпачынку — Дома творчасці пісьменнікаў «Іслач», размешчанага за 40 км ад цэнтра беларускай сталіцы. А яшчэ — праз Ракаў, Валожын, Ліду, Масты — у Гродна, адзін з самых старажытных і адметных беларускіх гарадоў, буйны абласны цэнтр на захадзе БССР. Дарэчы, яна, дарога,— самы кароткі шлях з Мінска (а таксама і з Масквы) да заходняй граніцы СССР (для параўнання: з Мінска да Брэста 346 км, з Мінска да Гродна 282 км).